A globally beloved food, Shrimp, known for its delicious taste that comes from being well-raised and receiving the essential nutrients it needs to thrive. This ensures that shrimp are robust and have a sweet, succulent, and flavorful taste. Shrimp farming is one of the most challenging forms of agriculture and aquaculture in any market.
กุ้งจำเป็นต้องได้รับสารอาหารและแร่ธาตุอย่างจำเพาะเจาะจงสำหรับการเจริญเติบโต และการลอกคราบ ซึ่งต้องการโปรตีน ไขมัน คาร์โบไฮเดรต วิตามิน และธาตุกลุ่มอนินทรย์อื่น ๆ
โปรตีน (Protein)
Protein is one of the essential nutrients for shrimp, crucial for their growth and survival. It is also a major component of shrimp food and a significant cost in shrimp nutrition. Different sizes of shrimp have varying protein requirements. For example, white shrimp at the post-larvae stage, with a size of 0.5 grams, require 30-35% protein, and white shrimp at the post-larvae stage, ranging from 1.4 to 8.5 grams, require 32% protein.
ไขมัน (Fat)
กุ้งมีความต้องการไขมันเพื่อการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ของกุ้ง ซึ่งกุ้งที่อาศัยอยู่ในน้ำเค็มจะมีความสามารถในการย่อยและนำกรดไขมันที่อิ่มตัวไปใช้ได้ต่ำ เนื่องจากกุ้งเป็นสัตว์เลือดเย็นอุณหภูมิของร่างกายขึ้นอยู่กับอุณหภูมิของน้ำซึ่งค่อนข้างต่ำ ดังนั้นจึงต้องใช้ไขมันที่ไม่อิ่มตัวมาเป็นองค์ประกอบในอาหารกุ้ง เช่น น้ำมันถั่วเหลือง น้ำมันปลาน้ำจืด และน้ำมันปลาทะเล เป็นต้น เพื่อเลียนแบบอาหารธรรมชาติของกุ้งที่มักมีไขมันที่ไม่อิ่มตัวเป็นองค์ประกอบ
คาร์โบไฮเดรต (Carbohydrate)
กุ้งใช้คาร์โบไฮเดรตเป็นแหล่งพลังงาน ความต้องการคาร์โบไฮเดรตของกุ้งจะไม่คงที่ เนื่องจากการนำคาร์โบไฮเดรตไปใช้ของกุ้งขึ้นอยู่กับความสามารถในการย่อยของกุ้ง ซึ่งกุ้งมีน้ำย่อยคาร์โบไฮเดรตอยู่หลายชนิด เช่น แอลฟาและเบต้าอะไมเลส มอลเทส เซกคาเรส ไคตีเนส และเซลลูเลส ซึ่งเซลลูโลสจะทำหน้าที่เป็นแหล่งพลังงานสำรองมากกว่าใช้เป็นสารอาหารสำหรับให้กุ้งกิน
วิตามิน
วิตามินเป็นอินทรีย์สารที่กุ้งต้องการในปริมาณที่น้อยมาก แต่เป็นสิ่งจำเป็นต่อการเจริญเติบโตและสุขภาพของกุ้ง โดยเฉพาะในระบบการเลี้ยงที่พัฒนา ปล่อยหนาแน่นมาก อาหารธรรมชาติมีน้อย กุ้งส่วนใหญ่จะสังเคราะห์วิตามินเองไม่ได้หรือไม่เพียงพอ ดังนั้น การเสริมวิตามินในอาหารจึงเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งที่จะช่วยเพิ่มอัตราการเจริญเติบโต อัตราการรอด และผลผลิต
แร่ธาตุที่จำเป็นในสำหรับกุ้ง
การลอกคราบของกุ้งเป็นเรื่องสำคัญของกุ้งในการเติบโต เนื่องจากกุ้งขยายขนาด ทำให้จำเป็นต้องทิ้งเปลือกเดิม และสร้างเปลือกที่ใหญ่มากยิ่งขึ้น ในขณะที่กำลังสร้างเปลือกเป็นช่วงเวลาที่กุ้งอ่อนแอ
ในช่วงที่กุ้งลอกคราบจำนวนมาก เราจำเป็นต้องเติมแร่ธาตุที่สำคัญในการสร้างเปลือก รวมถึงเพื่อให้ระบบการทำงานอื่น ๆ สามารถทำงานได้อย่างปกติอีกด้วย
แมกนีเซียม (Magnesium)
Magnesium is the most essential mineral for molting. It is a mineral found in the body structure of shrimp, with 70% in the shell and the remaining 30% in the tissues and blood. It plays a vital role in various metabolic processes, including enzyme activation, protein synthesis, and energy production. It also contributes to regulating heartbeats and muscle contractions. Any excess magnesium is excreted along with waste.
ผลของการขาดแมกนีเซียม
- จะทำให้ค่าอัลคาไลน์ของน้ำไม่คงที่และลดต่ำลง
– เมื่อกุ้งลอกคราบแล้วจะทำให้กุ้งสร้างเปลือกแข็งได้ช้าลง กล้ามเนื้อเกร็ง และเกิดสภาวะหัวใจล้มเหลว
แคลเซียม (Calcium)
แคลเซียมมีความสำคัญต่อการสร้างเปลือก ความสมดุลกรดด่างภายในร่างกาย การแข็งตัวของเลือด การหดตัวของกล้ามเนื้อ และการดูดซับวิตามิน บี12 ตามปกติแคลเซียมจะสะสมที่ตับและตับอ่อนในรูปของเกลือแคลเซียมฟอสเฟตและเป็นองค์ประกอบของโครงสร้างภายนอกของกุ้ง
ผลของการขาดแคลเซียม
– กุ้งเปลือกบาง นิ่ม
– เปลือกแข็งช้าหลังจากลอกคราบ
กุ้งจะสามารถใช้แมกนีเซียมได้อย่างมีประสิทธิภาพก็ต่อเมื่อมีสัดส่วนที่สมดุลกับแคลเซียม คือ อัตราส่วน แมกนีเซียม 3 ส่วนต่อแคลเซียม 1 ส่วน
It use calcium in a 1:1 ratio with phosphorus for maximum efficiency. Calcium is better absorbed into the tissues than phosphorus. Calcium absorption is enhanced when vitamin D is present.
โซเดียม และ โปแตสเซียม (Sodium and Potassium)
โซเดียมเป็นธาตุที่เป็นองค์ประกอบในร่างกายของกุ้ง โดยจะเป็นองค์ประกอบของกล้ามเนื้อ 90 % โซเดียมและโปตัสเซียม เป็นแร่ธาตุกลุ่มที่มีความเข้มข้นสูงมากชนิดหนึ่งในระบบเลือดกุ้ง ซึ่งในเลือดจะมีค่าต่ำกว่าน้ำภายนอกเล็กน้อย ทำหน้าที่ควบคุมและรักษาสมดุลแร่ธาตุภายในร่างกายกับสิ่งแวดล้อมภายนอกให้สมดุลอยู่ตลอดเวลา ควบคู่ไปกับคลอไรด์ โดยมี โปแตสเซียม แมกนีเซียม และแคลเซียมเป็นตัวช่วยปรับอีกทีหนึ่ง
โซเดียมและโปตัสเซียมช่วยรักษาสภาพความเป็นกรด-ด่างในร่างกายให้สมดุล และทำหน้าที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของกล้ามเนื้อและระบบประสาท
ผลของการขาดโซเดียมและโปแตสเซียมทำให้กุ้งเบื่ออาหาร โตช้า สูญเสียน้ำหนักตัว เลือดเป็นกรด อีกทั้งสามารถใช้ประโยชน์จากโปรตีนได้น้อยลง เนื่องจากโซเดียมเป็นตัวกระตุ้นการทำงานของเอนไซม์โปรติเอสซึ่งเป็นน้ำย่อยที่ใช้ย่อยโปรตีนหากขาดโซเดียมจะทำให้การย่อยโปรตีนต่ำลง breakdown.
คลอไรด์ (Chloride)
คลอไรด์ภายในตัวกุ้งกับน้ำทะเลจะมีปริมาณใกล้เคียงกันจึงไม่ส่งผลต่อการปรับสมดุลของแร่ธาตุตัวอื่น
เมื่อคลอไรด์อยู่ในเลือดจะช่วยรักษาระดับความเป็น กรด-ด่าง ของเอนไซม์ โดยจะช่วยควบคุมการเข้าออกของสารละลายระหว่างร่างกายกับสิ่งแวดล้อม และกระตุ้นการทำงานของเอนไซม์อะไมเลสให้สามารถย่อยคาร์โบไฮเดรตได้อย่างสมบูรณ์
การเลี้ยงกุ้งแบบหนาแน่นในพื้นที่ความเค็มต่ำ จะส่งผลให้กุ้งขาดแร่ธาตุ และส่งผลให้กุ้งใช้สารอาหารกลุ่มคาร์โบไฮเดรตได้ไม่เต็มที่ และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ส่งผลให้กุ้งสูญเสียน้ำหนัก เปลือกนิ่มและตัวหลวม
